Verkadefabriek in Den Bosch: altijd bijzonder
Iedereen die wel eens een stap binnen de Verkadefabriek in Den Bosch heeft gezet weet dat dit een bijzondere locatie is. Je voelt dat er zich veel heeft afgespeeld in het verleden, maar in plaats van een koekjesfabriek is het nu een warme gezelligheidsfabriek. Naast de heerlijke koffie en geweldige cheesecake, zijn er theaterstukken, comedyshows, dansvoorstellingen en draaien ze films. Ze organiseren veel, geloof ik.
Maar wij komen er nog wel eens voor films. Niet voor de gewone Bridget Jones’ Baby-film die je op dit moment in elke bioscoop wel kan zien. Wij gaan voor de filmhuisfilms. Films die je qua gedachten verder brengen dan de deur van de bioscoopzaal en waar je vaak ook echt nog een deel van mee naar huis neemt. Ook tijdens een film is het soms flink nadenken. Het kan wel eens vermoeiend zijn, daarom wissel ik graag af tussen een lekker romcom (romantische comedy) en een filmhuisfilm.
Een film gaat soms verder dan het beeld alleen
Maar voor iemand die een fantasie heeft die kilometers ver raakt, is het fijn om je gedachtengang eens flink de loop te laten, waarbij ze niet al na 5 minuten worden onderbroken door het beeld wat je een antwoord geeft op je vraag. Ondertussen geniet je van je enorme bank waar je een beetje op onderuit kan hangen, of je zit in een gewone filmzaal. Het ligt eraan in welke zaal de film wordt gedraaid. Alle ruimtes in de Verkadefabriek zijn wat dat betreft bijzonder.
Dus we hadden zin in een film en het was Nationale Broers en Zussen-dag, dus vroegen we mijn vriendin d’r zusje mee. Het is immers ook mijn schoonzus. In het thema van zussen-dag kozen we de film, wat zou gaan over twee vrouwen in een psychische instelling. Uiteraard de twee zussen die met mij mee naar de film gingen, haha. Dus; La Pazza Gioia. Volgens Google Translate betekent dit: ‘de gekke vreugde’, maar dan in het Italiaans, want de film speelde zich in Italië af.
Korte verhaallijn: om het simpel te maken
Het gaat dus over twee vrouwen die elkaar ontmoeten in een psychische instelling, die op een miraculeuze wijze buiten deze instelling weten te komen en ‘gekke vreugde’ halen uit de fratsen die ze uithalen die hen met het verleden verbindt. Klinkt ingewikkeld, maar om het dan even kort te zeggen: twee gekke vrouwen rennen weg en doen allemaal onvoorspelbare shit waarvan je niet weet of je erom moet lachen of dat het sneu is. Hiermee bouwen ze een hele bijzonder vriendschap op. Geen vrouwenliefde hoor, maar wel echt een vriendenliefde. Een komische drama noemen ze het.
Op deze foto ziet het er ook best komisch uit. Het was ook wel lachen hoor en wat mij betreft echt een lekkere vrouwenfilm. Ondanks dat er met de hoofdrolspelers dus wel echt iets mis was, kreeg ik toch het gevoel enorm met hun gevoelens mee te kunnen leven. Ondanks dat hun gedachtengang anders was dan de mijne, kon ik me in hun ideeën snappen. Lastig om uit te leggen zo, als je de film niet hebt gezien, denk ik. Dus: kijken!!